Προσθετικές ιδιότητες διαλυμάτων
Βαλαβάνη Αντωνία -Διχηνετ
e-mail a_valavani@hotmail.com
Ανύψωση του σημείου ζέσεως
Η μετάβαση μιας ουσίας από την υγρή στην αέρια φάση είναι στενά συνδεδεμένη με την τάση ατμών της συγκεκριμένης ουσίας.

Ως σημείο βρασμού (ή σημείο ζέσεως) ορίζεται η θερμοκρασία εκείνη στην οποία η τάση ατμών του υγρού εξισώνεται με την εξωτερική πίεση.

Στην περίπτωση του καθαρού νερού και όταν η εξωτερική πίεση είναι 1 atm αυτό συμβαίνει στους 100 °C. (κανονικό σημείο βρασμού του νερού).

Σ΄ένα υδατικό διάλυμα η τάση ατμών του διαλύματος είναι μικρότερη από εκείνη του καθαρού νερού, με αποτέλεσμα το σημείο ζέσεως να ανυψώνεται

Μάλιστα, όσο μεγαλύτερη είναι η συγκέντρωση του διαλύματος, τόσο μικρότερη είναι η τάση ατμών του διαλύματος, άρα και τόσο μεγαλύτερη είναι η ανύψωση του σημείου ζέσεως.

Ζεσεοσκοπία ονομάζεται η μέθοδος προσδιορισμού της σχετικής μοριακής μάζας με βάση τη μέτρηση πειραματικά του ΔΤb, εφαρμόζοντας τον παρακάτω νόμο:

Η ανύψωση του σημείου ζέσεως εξαρτάται από τη συγκέντρωση του διαλύματος και μάλιστα ισχύει:

ΔΤb=Kb molality όπου
ΔΤb: σ.ζ.διαλύματος-σ.ζ.διαλύτη
Κb: η ζεσεοσκοπική σταθερά του διαλύτη
molality: η μοριακή κατά βάρος συγκέντρωση του διαλύματος.

Όταν η μοριακότητα κατά βάρος του διαλύματος είναι 1 m, τότε η τιμή της ΔΤb είναι αριθμητικά ίση με την Κb.

αρχή